برج مینو

بدون تو غزل عاشقانه می گویم

برای مرهم دردم،بهانه می جویم

صدا ز حنجره اَم گرچه در نمی آید

ولی برای نگاهت ترانه می گویم

به سوز و برف زمستان رسیده اَم اکنون

چه کرده ای؟! که به عشقت دوباره می رویم

((مدام از بغل دردهای بی خبری

نوشته های تو را دانه دانه می بویم))

به یاد خنده ی جان سوز تو،هر از گاهی

به اشک چشم،دلم را دوباره می شویم

تمام حال نگفتم، ولیکن از بر تو

نگاهبان تمامی چو برج مینویم