آذر،شهدخت،پرویز،کامبیز،پارمیدا،شکیلا و...و دیگران

 

 

یک فیلم کاملاً معمولی با بازی های کاملاً معمولی...از آقای افخمی،بیش از این انتظار داشتم.اگر میتوانستم ایشان را ملاقات کنم،قطعاً پول بلیتی که بابت دیدن فیلم پرداخت کرده ام را از ایشان مطالبه میکردم.البته این را بگویم  که من صرفاً به عنوان یک مخاطب عام و معمولی بدون دانش کارشناسی  در حوزه ی فیلم و با احترام کامل  به اساتید سینمای ایران ، اعلام نظر کرده و شاید هم این نظر  هیچ ارزشی نداشته باشد  و نظرات دیگران  از جمله   تمامی کسانی که شاید به  نحوی این فیلم را دوست دارند قطعاً قابل احترام است . اما وقتی  به پوستر این فیلم  نگاهی دوباره می کنم،هرچه میگردم نمیبینم کجای این فیلم،جایزه ی بهترین فیلم و فیلمنامه را برده است!...البته نکته ی حائز اهمیت و قابل توجه فیلم،دو مورد حسادت مرد به زن و همچنین ازدواج فرنگی منجربه طلاق بود که در نوع خود قابل تامل است ولی تکراری.رنگ و لعاب فیلم هم خودمانی بود و اجتماعی...اما دو ضعف بزرگ فیلم ، یکی نداشتن رنگ و بوی دین و مذهب است که دریچه ای به سوی امید می تواند باشد که نبود این مهم در خانواده ، نمودی مثل حضور یک فرزند دروغگو به نام فرهاد بود...ودیگری نبود بازی درخشان ستاره های بازیگری کوچک و بزرگ آن.مهمتر از اینها فیلمنامه ای ضعیف که به تبع رُمانی ضعیف شکل گرفته... از سرکار خانم شیرمحمدی درخواست می کنم  که برای نوشتن رُمان بعدی خود،موضوعی بهتر را انتخاب کنند . من در مورد بازی سرکار خانم شیر محمدی نظر خاصی ندارم چون فکر میکنم ایشان نسبت به خصلتهای مشخص در چهره ی خود،بازی بدی نداشتند.حداقل بازی ایشان را از خانم هدیه تهرانی،بیشتر می پسندم.با تمام اینها ممکن است این فیلم،فروش خوبی داشته باشد.حداقل این نقد من باعث خواهد شد،شما خوانندگان عزیز برای دین این فیلم کنجکاو شوید!