باران

باران که ببارد،جمعه که در راه باشد،یعنی من و یک جای خالی

به هم می رسیم و گرگ و میش خاطره های مسدود

به هم می رسیم و من از حسرت گنگ "چرا ندارمت؟!" می بارم

من و نداشتنت به واژه می رسیم و ... واژه به باران

به شکوه،به گلایه،به تکرار هذیانهای آلوده به درد،به نوشتن و نوشتن و به سردردهای ممتد

من و شب که به هم می رسیم،باران کنار پنجره گره می خورد به خفگی بغض،

به هم آغوشی خیال و خاطره

دست خودم نیست؛به خدا به شاپرکها به نسیم به باران قسم که اینها دست من نیست

وقتی همه ی اینها هجوم می آورند باید باشی تا سَرِ بی کسی هایم را روی شانه ی تو بگذارم

بگذریم...حال من خوب است...اما تو باور مکن