کاش

 

کاش در غمواحه ی دل رد آبی داشتم

یا که در چَشمان تو طرح سرابی داشتم

کاش در تاریکنای کوچه ی دل لحظه ای

پرتو رخوت زدای آفتابی داشتم

در خزان شعرهای سبز عشق و عاطفه

کاش در دیوان عشقت،بیت نابی داشتم

بس که از طوفانِ سردِ دشتِ شب لرزیده ام

کاش کز الیاف مِه،شولای تابی داشتم

ماهیان!من خسته از تُنگِ پریشان حالی اَم

کاش مسکن در دل آرامِ ماهی داشتم

کو شهابِ اختری بر بومِ تارِ آسمان؟

کاش حتی قاب عکس ماهتابی داشتم

لب به دندان می گزم در این سکوت پُر صدا

کاش عاشقتر ز مجنون،کاسه آبی داشتم

کاسه ام را بشکنی هم،این دلم در دست توست

 

کاش از چَشمان تو گاهی نگاهی داشتم