خاطرات سربازی (بخش چهارم)

اول خرداد 1374:

6 صبح برپا دادن.اسممو برای حمام نوشتمو رفتم حمام.آبش یخ یخ بود.اما خیلی حال داد.انگار تمام دنیا رو بهم داده بودم.دوشنبه های هر هفته صبحگاه مشترک بود.صبحانه رو که خوردم رفتم خوابگاه.پوتینمو واکس زدم.مس.اک زدمو بعد گرفتم خوابیدم تا ساعت 7:30.بیدار که شدم به خط شدیم.آقای نصیروند کمی نظام جمع باهامون کار کرد.بعد دوباره به خط شدیمو حدودای ساعت 11 آقای بلال محمدی فرماندهی ما رو به عهده گرفت.خیلی آدم باحالی بود ولی شدیداً نظامی با لهجه ی شیرین آذری.یعنی اگه توی خیابون بهش سلام میدادیم چواب نمی داد.آقای رضا رحیمی و نصیروند هم در کنارش فرماندهی ما رو به عهده گرفتن.ببین چه گروهان آش و لاشی بودیم که سه تا فرمانده داشتیم.بعدش ما رو سازماندهی کردن و شماره ی من شد 24.بعداً من و رامتین و رامین و داریوش توی یه ردیف قرار گرفتیم.بعدش رفتیم آسایشگاه و آقای محمدی کمی برامون صحبت کرد که خیلی بر خلاف دیسیپلینش پر از محبت بود.شایدم دیدگاه من این بود.برای ناهار رفتیم رستوران . اون روز قرمه سبزی بود.واااای.عاشق قرمه سبزی ام.راستی تا یادم نرفته بگم که ما گروهان 6 بودیم و یه گروهان 7 هم تشکیل شد که متشکل بود از افراد شل و پل(به قول بچه ها).ساعت 16:30 صدام کردن واسه ملاقات(انگار زندانه)پدر و مادر گرامی اومده بودن و سفره ای بود از میوه های نوبر مث زردآلو و گوجه سبز و توت فرنگی که توی اون بیابون غنیمتی بود.یکی از باباها هم واسه پسرش توو وسط هندونه سگار مگنا جاساز میکرد و میاورد(عجب بابای معتادی!)

حدودای ساعت 17:30 بود که برگشتم خوابگاه.بعدش هم نماز و شام و خواب...