انگار مرده بودم

خوابت ندیدم اما انگار دیده بودم

آن شب کنارت اما حرفی نگفته بودم

پُر بود خانه از تو ، در هر طرف نشانی

دائم تو را میانِ قلبم سپرده بودم

من در هوای جشن دیدار گریه کردم

گویی که بودی آن شب ، من هم نمرده بودم

گفتم به مشرق این را : خاموش کن طلوعت

آن آفتاب گردون را حبس کرده بودم

دستت میان دستم ، دستم میان دستت

ترسیده بودم اما ، محکم فشرده بودم

از بس زیاد بودی در خواب نیمه ی من

ای کاش زنده بودم ، خوابت ندیده بودم

یک لحظه می شد آری ، با من بمانی اما

من زنده بودم اما انگار مرده بودم