بازگشت...

در کوچه ای به سمت خیابان به انتظار

وقتی حدود ظُهر رسیدم چه شرمسار

دور از حضور رهگذران پُر از نگاه

این جا غریب تر زِ غریبانِ بی گناه

بنگر میان حجم نگاهت نشسته ام

پایین بیا که خسته ی راهم،شکسته ام

ابری دوباره بغضِ خودش را شکسته است

باید که رفت،چَشم به راهت نشسته است

یارا بیا و دفتر عمرم ورق بزن

برگرد روی عقربه ها سال شصت و چند...