کمتر

نباشم گر در این محفل،چه غم ؟!دیوانه ای کمتر

خوش آن روزی که از خاطر روم،بیگانه ای کمتر

مرا هر قدر بار غم به دامانم فرو ریزد

هزاران غصه و ماتم به جا،افسانه ای کمتر

خزانم می رسد،گلدانِ خالی حسرتش این است

مُدام از پشت دیگر شاخه ها،گلخانه ای کمتر

خداوندا به حق خود، ز هشت و چار ما بگذر

بنا باشد که من باشم،نشاید...،دانه ای کمتر

بیا و خانه را ول کن،بگو من کِی ؟ کجا باشم؟

که در این شهر و آبادی،دل دیوانه ای کمتر