نیایش

من به زاری ز خدا خواسته بیماری را

تا تو بر دوش نهی بارِ پرستاری را

تا که روزی به عیادت،قدمی رنجه کنی

به دعا خواسته هر دلشده بیماری را

تب هجران تو ای عشق،جگرسوز تبی است

چو علاج از تو نباشد،نکنم کاری را

هر غمی چاره اش آسان و علاجش سهل است

وای از درد تو گر نیش زند ماری را

گفتی اَم درد تو عشق است،دوا نتوان کرد

طاقتم نیست دگر،این غمِ بی یاری را

آری حق با تو اگرچه بُوَد ، این را شاید

مرض عشق نشاید که خریداری را

دردِ عشق تو به تدبیر مداوا نشود

من در این واقعه ماندم،غمِ دلداری را