زمان

گُم می شوم در عبور از لحظه های بی تو

غرق می شوم در ازدحام صورتهای رنگارنگ روزگار

سر برمی گردانم که بیابم ردی از بودنت را در پس نگاههای بی معنایی که همچون جغدی شوم،خراب می کنند دنیای بی حضورت را بر دلم

اشکهایم را به آهنگ بغضم،در رقصی بی امان رها می کنم تا "زمان" را کنار بزنم و رسیدن را فریاد کنم

من بی تو تنهایم

من بی تو غمگینم

بی تو،خودم را در تنهایی ام تسکین می دهم و آرام می کنم...