زاهد

 

زاهدی گوید:  جواب چهار نفر مرا سخت تکان داد.

 

اول : مرد فاسدی از کنار من گذشت

 

 و من گوشه لباسم را جمع کردم تا به او نخورد. 

 

او گفت : ای شیخ  ؛ خدا میداند که فردا حال ما چه خواهد بود!

دوم:  مستی دیدم که افتان و خیزان راه میرفت ،

 

به او گفتم  قدم ثابت بردار تا نیفتی.

گفت : تو با این همه ادعا قدم ثابت کرده ای..؟؟!

 

سوم : کودکی دیدم که چراغی در دست داشت ،

 

گفتم این روشنایی را از کجا آورده ای ؟ 

کودک چراغ را فوت کرد و آن را خاموش ساخت و گفت:

تو که شیخ شهری بگو که این روشنایی کجا رفت..؟

چهارم : زنی بسیار زیبا که درحال خشم از شوهرش شکایت میکرد.

گفتم اول رویت را بپوشان ، بعد با من حرف بزن ؛

گفت : من که غرق خواهش دنیا هستم، 

 

چنان از خود بیخود شده ام که از خود خبرم نیست ؛

 

تو چگونه غرق محبت خالقی که از نگاهی بیم داری...!!؟