نماز عشق

 

تو نباید برای من باشی؟

پرسش و خواستنم شرعی نیست؟!

تو نباید خدای من باشی؟

عین کفر است یا که دینی نیست؟

مگر از زاهدان چه کم دارم؟

مُهر و سجاده ام که آماده ست

یک خدا خواستم مهیا شد

بنده بودن برای او ساده ست

نه نمازی که با ریا باشد

نه وضویی که مبتلا گردد

به گمانم که عالم و آدم

با چنین مذهبی دوا گردد

گل سرخی میان سجاده ست

بوی تو می دهد به جان و تنم

سجده هایم مدام ؛ طولانیست

تربتت در میان پیرهنم

ذکر تو گویم و سلامت را

در قنوتم مدااااام نامت را

قل هوالله ؛ سوره ی توحید

حمد و ذکر تو را ثنایت را

هیفده بار؟! نه ...هزاران بار

رکعت عشق تو بجای آرم

مگر از بندگی چه می خواهم؟!

تا به عشقت نماز بگذارم

من مسلمانی ام همین شعر است

روز محشر مرا محاکمه کن

قبل از آن نامه های اعمالم

با ترازوی خود محاسبه کن

تو نباید برای من باشی؟

زینت شعرهای من باشی؟

« از خدا خواستم موافق بود

می توانی خدای من باشی »

 

دختر مشرقی

دختر مشرقی...

خوشبختی من کجاست ؟!!

وفتی که سعادت

جز از مغرب دستهای تو

بر نمی آید

 

ترانه ی " دستمو بگیر " با صدای حامد زمانی

اشک و خون

بی تو اینجا خواب را از دیده بیرون می کنم

گر نگیرد جا بدان جایش پر از خون می کنم

قطره ی اشکی که نه ؛ دریا کنم پیراهنم

گر برنجی حال خود با درد مجنون می کنم

نای حرفم نیست از بغض عظیم ساکتم

امشب این بغضم یقیناً باز کارون می کنم

سوختم از آتش دل در میان موج اشک

حال زارم را ببین بی تو چنین چوون می کنم

خوردن خون دل از چشم ترم آموختم

می خورم خون دل و عشق تو افزون می کنم

گر زبانم طفلکی راز دلم را فاش کرد

معترض را با نگاه خویش افسون می کنم

دیده می بندم به روی عالم و آدم چنین

در هوایم هر که آید باز بیرون می کنم

دوستت دارم... خدا داند فقط دنیا که نه

هر دو عالم را ز قلب خویش بیرون می کنم

 

باور کن

امشب از حال خودم بی خبرم باور کن

خواب در چشم ترم می شکند باور کن

قصه ی عهد تو با من نه همین روز و شب است

از ازل عقد تو بستم بخدا باور کن

تو کجای دل خود جان مرا جا دادی؟!

که به زنجیر کشیده پیکرم باور کن

من به فکر تو و سرگرم خیالت هستم

به گمانم شده دیوانه سرم باور کن

نقطه ی خال تو از جنت رویت چیدم

تا رقیبم ننهد بوسه بر آن باور کن

شب مهتاب به یاد رخ همچون قمرت

در رصدخانه ی دل محو شدم باور کن

عکس تو در رخ مهتاب نگاهم می کرد

آفتابی تو  به مهتاب بزن باور کن

از پی قامت تو تا به قیامت طی شد

برزخی نیست دگر حرف مرا باور کن

روز محشر که ز هر گوشه کسی برخیزد

همچو من کشته نیابی به یقین باور کن

چه سفر بود که کردم به کجا آمده ام؟!

بی تو صبرم نه همین بود بیا باور کن

پندم از عشق مده گر شده ام دیوانه

کرد دیوانه مرا آنکه تو را باور کن

برو ای عقل مگو عشق چنان است و چنین

تو خودت زاده ی عشقی عشق را باور کن

تمام دلم

همیشه مایه ی صد حیرتی برای دلم

خدا میدونه چی کردی با انزوای دلم

قرار اون شبمون گرچه اول دی بود

ولی زدیو شکستی تو این یخای دلم

میگم دلم نکنه فگر کنی یه تیکه جیگر

نشسته توی تن من ٰ توو ابتدای دلم

تنم همه دل میشه و دلم همه چشم

زمان از تو نوشتن با ناله های دلم

نخواب عزیز غریبم ببین دلم تنگه

بیا قریب دلم شو بشو خدای دلم

نماز امشبمو باز بی صدا خوندم

تو که خدای منی میشنوی صدای دلم

 

ترانه ی "باور نکن" با صدای محمد اصفهانی

مفهوم وفاداری

 

 

تاکنون کس نشنیده ست شبی زاری من

هیچ کس را نشنیدم که کند یاری من

چون که از صولت تو دیده ندارد کامی

دائماً گریه کند چشم من از خواری من

همچو یعقوب در این کلبه ی احزان ماندم

تا مگر یوسفم آید به پرستاری من

دل به همدردی چشمان تو بیمار شود

این بُود غایت مفهوم وفاداری من

بوی کافور اگر می دهد آهم نه عجب

زنگ مرگ است که آهسته شود جاری من

چشم و ابروی تو با ناوک و شمشیر آمد

بوی خون می دهد امروز گرفتاری من

خود تو دانی که دل خسته ی من خانه ی توست

پس بیا با همه اندوه به دلداری من

ترانه ی "بغض" با صدای علیرضا عصار

عینک خیال

 

 

 

از خواب و خیالم گذشتی

حواسم بود

امشب هم با عینک خوابیدم

تا مبادا بگذری و نبینمت

ترانه "حس میکنم تو رو" با صدای مهدی یغمایی

 

یکی بود یکی نبود

یکی بود...یکی نبود

دو تا شدن

منو تو

یکی بود... یکی نبود

اون یکی گشت

اون یکی پیدا شد

دو تا شدن

یکی بود... یکی نبود

اون دو تا "ما" شدن

یکی بود... یکی نبود

ما شدن

رها شدن

زیبا شدن

با همدیگه تنها شدن

 

یکی بود یکی نبود با صدای علیرضا کنگرلو

 

ماه و موهات

زلف بر باد نده تا ندهی بر بادم

 

ترانه ی "ماه و موهات" با صدای رضا صادقی

انار شیرین فرهاد

حالا که این نامه را مینویسم ، تو چمدانت را بسته ای و رفته ای.

کاری از من برنمی آید و این رسم هر ساله ی توست چنین آمدن ها و رفتن ها.

عادت کردم که به تو دل نبندم پاییزِ من.

آن روز با لباس زرد آمدی.چقدر پیراهنِ زرد به تو می آمد...

و به من شکوفه ای دادی و گفتی: این شکوفه انار خواهد شد.

...انارِ شیرین قسمت فرهاد شد

و من برای رسیدن به دلِ شیرین ، فرهادوار تیشه زدم و با انبوه آرزوهای سرخم دلت را جست و جو کردم....دگر چه می خواهی؟!

 اکنون در انتهای کوچه ی آذر به خودم آمدم.

پاییزِ من...تو رفتی...اما بگذار همان شود که می خواهم.

با همان قطاری که زمستان را آورده...برگرد.

 

 اولین شب آرامش با صدای مهران زاهدی