اربعین،پرجمعیت ترین گردهمایی جهان

آمار تروریسم در جهان

باید میومدی

راحت بگم منو ناراحتم نکن
ناراحتم شدی باید میومدی
تو دلخوری ولی حتی تو اوج ِ این
قهرای بیخودی باید میومدی
باید میومدی..

 

دانلود و پخش آنلاین ترانه با صدای رضا صادقی

 

 

فصل پنجم

 

برای غریبه شدنمان،باید کارهایی کرد کارستان...

اول: دلمردگی...که حاصلجمعِ تفریقِ تمام خاطره هاست.تو می توانی؟من می توانم؟هرگز...

دوم: باید چشمهایمان را به روی پنجره های خانه ببندیم و آنها را که هنوز خیره به جاده مانده اند،بر هم بگذاریم.تو میتوانی؟من می توانم؟هرگز...

سوم: باید لب و دهانمان را ببندیم برای عدم تکرار مکرر نامهایمان.تو می توانی؟من میتوانم؟هرگز...

چهارم: باید ذهن و خیالمان را بپوشانیم از هر چه یاد هم است و از هر چه بود و نبود؛هست و نیست؛خواهد ماند و نخواهد ماند.تو می توانی؟من می توانم؟هرگز...

پنجم پس از همه ی اینهاست.همه را که انجام دهی،خالی می شوی.اما وای به روزی که حتی نشانه ای کوچک از هم در گذری ببینیم.آنوقت است که با خود میگوییم:پس ما کجا خالی شده بودیم؟! چرا این همه بیهوده خود را به زحمت انداختیم؟مگر می شود؟تو می توانی؟من می توانم؟هرگز...

پنجم ،پس از همه ی اینها بود.گذشتن بود.گرچه زمستانمان را دیگری رقم زد.اما نشد که به پنجم برسیم.اصلاً فصل پنجمی وجود ندارد.مگر ما جهار فصل بیشتر داریم؟!

 

غریبه

غریبه،بر روی سایه ی خود،ایستاده می خوابد!

 

گرچه در آفتاب می سوزد

 

و هیچ کشوری پذیرای او نیست...

لحظه های کاغذی

خسته ام از آرزوها ، آرزوهای شعاری
شوق پرواز مجازی ، بالهای استعاری

لحظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بایگانی،زندگی های اداری

آفتاب زرد و غمگین ، پله های رو به پایین
سقفهای سرد و سنگین ، آسمانهای اجاری

 قیصر امین پور

با این همه

اما
   با این همه
تقصیر من نبود
                  که با این همه...
با این همه امید قبولی
در امتحان سادهْ تو رد شدم

اصلاً نه تو ، نه من!
تقصیر هیچ کس نیست

از خوبی تو بود
               که من
                        بد شدم!

 

قیصر امین پور

حرف ها دارم اما ... بزنم یا نزنم ؟

حرف ها دارم اما ... بزنم یا نزنم ؟
                               با تو ام ! با تو ! خدا را ! بزنم یا نزنم ؟

همه ی حرف دلم با تو همین است که « دوست ... »
                              چه کنم ؟ حرف دلم را بزنم یا نزنم ؟

عهد کردم دگر از قول و غزل دم نزنم
                              زیر قول دلم آیا بزنم یا نزنم ؟

گفته بودم که به دریا نزنم دل اما
                              کو دلی تا که به دریا بزنم یا نزنم ؟

از ازل تا به ابد پرسش آدم این است :
                             دست بر میوه ی حوا بزنم یا نزنم ؟

به گناهی که تماشای گل روی تو بود
                             خار در چشم تمنا بزنم یا نزنم ؟

دست بر دست همه عمر در این تردیدم :
                            بزنم یا نزنم ؟ ها ؟ بزنم یا نزنم ؟

قیصر امین پور

آواز عاشقانه

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست

                                حق با سکوت بود، صدا در گلو شکست

دیگر دلم هوای سرودن نمی کند

                                تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست

سربسته ماند بغض گره خورده در دلم

                                آن گریه های عقده گشا در گلو شکست

ای داد، کس به داغ دل باغ، دل نداد

                                ای وای، های های عزا در گلو شکست

آن روزها ی خوب که دیدیم، خواب بود

                                خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست

« بادا » مباد گشت و « مبادا »‌ به باد رفت

                                « آیا » ز یاد رفت و « چرا » در گلو شکست

فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند

                                نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست

تا آمدم که با تو خداحافظی کنم

                                بغضم امان نداد و خدا...در گلو شکست

قیصر امین پور

سخت دل دادی به ما و ساده دل برداشتی

سخت دل دادی به ما و ساده دل برداشتی

                            دل بریدن هات حکمت داشت: دلبر داشتی

از دل من تا لب تو راه چندانی نبود

                            من که شعر تازه می گفتم، تو از بر داشتی

قلب من چون سکه های از رواج افتاده بود

                            آنچه در پیراهن من بود، باور داشتی

شر عشقت را من از شور پدر پرورده ام

                            قصد خون خلق را از شیر مادر داشتی

دشتی از آهو درین چشمت به قشلاق آمده

                            جنگلی از ببر در آن چشم دیگر داشتی

پشت پلکم زنده رودی از نفس افتاده بود

                            روی لب هایت گلاب ناب قمصر داشتی

خاطراتم را چه خواهی کرد؟ گیرم باد برد

                            بیت هایی را که از من کنج دفتر داشتی

 

علیرضا بدیع