چه کسی تو را به خاطر خودِ خودت دوست دارد؟
همانی که وقتی کسی دنبالت می آیدو می روی، می گوید:ای کاش خبر بدهی تا حتی لحظه ای صدایت را بشنوم.چه کنم؟! خجالت می کشم دست و پاگیرت شوم...
کسی که بارها با تو تماس می گیرد حتی اگر تماسهایش را قطع کنی.
کسی که بیدار می ماند تا تو بخوابی و تو را در آن حال نظاره کند.
کسی که هماره قبل از خواب،پیشانی ات را می بوسد.
کسی که حتی در ساده ترین لباسهایت، تو را به دنیا نشان می دهد.
کسی که دستت را در مقابل همه در دست می گیرد.
کسی که بی وقفه به یادت می آورَد که تا چه اندازه برایش مهمی و نگران توست و چقدر خوشبخت است که تو را درکنار خود دارد.
افسوس.چه رویایی!!!
با اینهمه رویای دور و با اینهمه نبودنم،در انتظار کسی باش که زمانی که تو را می بیند به همه بگوید:خودش است.همانی که می خواستم...و به تو بگوید:به خدا گفته ام مراقبت باشد.
از اینها که بگذریم،نیک می دانم هم اکنون کنار او در آفتاب دلچسب شهرت قدم می زنی و من نمیدانم چه کنم با این پریشانی ام.حالا فقط به خاطر تو مانده ام پشت این میز و روی این صندلی.کناره پنجره که می روم می بینم عجب هوایی است برای قدم زدن.دلم نیامد بروم.بی تو مگر می شود؟دلم نمی آید.نمی روم.
باشد.تو برو.اما کاش قبل از رفتنت زنگی می زدی.این گونه نگرانی رفتنت را بیش از این حس نمی کردم.
خیالی نیست.کنار همین پنجره منتظرت می مانم.نگران نباش.من هستم.همان کسی که تو را به خاطر خودِ خودت دوست دارد (حتی اگر اشتباه کنی).نباشی هم یک جور با خیالت راحت می شوم.آخر نمی خواهم گناه بی عشقی دامانم را بگیرد.
